Met hevige pijn grijp ik naar mijn bureau. Ik sta op maar blijf scheef naar voren leunen, alsof ik 85 ben. Het lukt mij niet om stappen vooruit te zetten. Ik merk dat ik even over mijn bureau gebogen moet blijven totdat de kracht in mijn benen terugkomt en ik weer mijn kin en mijn bovenlijf omhoog krijg.
Ik loop stap voor stap richting de keuken. Met een diepe zucht wil ik de spanningen van mijn lijf af laten glijden, alsof dat de pijn in mijn onderrug zou verhelpen. Ik grijp bij de keukenkastjes waar mijn medicijndoosje staat.
'Oh, nee, de paracetamols zijn op.'
Ik was niet voorbereid op een tekort aan medicijnen. Ik heb ze altijd in huis. Waarom uitgerekend nu niet, wanneer ik ze het hardst nodig heb? Heeft Sas alweer last van haar oor?
Ik laat water uit de kraan stromen, totdat het helemaal helder is. De waterkoker aanzetten lukt mij nog wel. Mijn kopje staat zoals altijd op het aanrecht.
Terwijl het water kookt, pak ik een munt theezakje, laat het mijn kopje inglijden en doe een lepeltje honing erin. Het schijnt te helpen. Vooral om rust in je lijf te krijgen.
Mijn mobiel gaat ineens keihard aan. Ik had hem uiteraard op mijn bureau laten liggen. Ik sta ineens perplex op mijn plek midden in de keuken, niet wetend hoe ik het voor elkaar moet krijgen om zo snel mogelijk weer terug te lopen.
Ik laat mijn mobieltje rinkelen. Ik zal toch te laat zijn om hem op te nemen.
Ik neem een slokje van mijn muntthee met honing, met het idee om het rinkelen uit mijn hoofd te krijgen en mijn brein op pauze te zetten. De telefoon ging herhaaldelijk ruim 10 seconden over, totdat hij tot stilstand kwam.
Een paar minuten later zit ik achter mijn bureau, met mijn rug tegen de rugleuning aan. Ik blijf me op mijn ademhaling concentreren, om de pijn te verzachten. Ik kijk schuin naar beneden op mijn mobieltje en zie dat mijn moeder had gebeld.
Er zal wel wat aan de hand zijn. Anders belt ze niet, want ik bel haar altijd.
Binnen 1 jaar is zij haar vermogen om vlot te spreken, lopen en bewegen kwijtgeraakt. Onlangs wist zij niet waar ze was en hoe zij daar gekomen was. Dit jaar is zij mijn verjaardag volledig vergeten. Ze vindt regelmatig haar portemonnee in de koelkast of een boek in de oven. Het lijkt alsof zij steeds iets zoekt, moet opruimen of iets anders moet doen wat ze anders nooit doet. Bij koffie zetten laat ze water doorlopen en bij het bereiden van een maaltijd is zij afhankelijk van haar spiekbriefjes.
Nog even en dan ben ik er weer. In Belgrado. Om haar openstaande rekeningen te betalen en met haar naar alle specialistische medische onderzoeken te gaan. Ook om haar huis schoon te maken en grote inkopen te doen, zodat ze dat zelf niet meer hoeft. En om haar mijn onvoorwaardelijke liefde te geven waar ze zo naar hunkert, en al helemaal sinds mijn papa er niet meer is.
Ik laat mijn armen langs mijn heupen glijden. Ik kijk recht voor me uit. Naar mijn beeldscherm.
Daar staat het, de achterflaptekst en de inhoudsopgave met de titel en ondertitel daarboven. Ik open de Canva en download de omslagfoto naar de desktop. Ik bewaar vervolgens alles, want dat is het voor vandaag.
Ik pak mijn mobiel en toets vervolgens het nummer in dat ik wil bellen. Het is niet anders: ik zal het 8 uur journaal alweer op uitzending gemist terug moeten kijken.
Terwijl ik wacht totdat er wordt opgenomen besef ik dat ik al 3 dagen aan het schrijven ben, als een baksteen vastgenageld aan mijn ergo dynamische stoel. Niet dat het heeft geholpen, met deze verschrikkelijke pijn in mijn onderrug en mijn nekspieren als een boog gespannen.
Toch had ik dit voor geen goud willen missen. Omdat ik een boek aan het schrijven ben.
Voor de hardwerkende mensen tussen 40 en 60, ingeklemd tussen bejaarde ouders en opgroeiende kinderen. Over wat ze voor hun ouders kunnen betekenen, als zij zelf niet meer kunnen beslissen. Over hoe ze hun familievermogen kunnen beschermen en hun erfenis voor hun kinderen kunnen veiligstellen.
Omdat mijn moeder mij heeft leren doorzetten daar waar anderen opgeven.
Om mijn kinderen iets waardevols na te laten, omdat zij betekenis aan mijn leven geven.
Omdat ik iets waardevols aan mijn klanten wil geven, waar ze ECHT iets mee kunnen.
Wilt u op de hoogte blijven van de ontwikkelingen rondom mijn boek?
Blijf mij volgen. Volgende week laat ik u de achterflap van mijn boek lezen. :)
Zijn er onderwerpen waar u meer over wilt weten en die ik mee moet nemen in mijn boek? Mail mij naar info@alles-geregeld.nu of bel 06 - 26 582 695.
.................
Wilt u weten wat u voor uw bejaarde ouders kunt betekenen en hoe u dat voor elkaar krijgt?
Wilt u uw vermogen nu alvast slim overdragen aan uw opgroeiende kinderen om hun toekomst veilig te stellen?
Wilt u uw erfenis beschermen, zodat de belastingdienst daar niet mee aan de haal gaat?
Wilt u weten wanneer u wel en wanneer u niet naar de notaris moet, of vindt u het niet erg om het geld over de balk te gooien?
Neem contact met me op en ik leg u graag uit wat de mogelijkheden zijn. Het eerste half uur is uiteraard altijd gratis.
.................
Krijgt u al mijn waardevolle tips over erfenis slim regelen DIRECT in uw e-mailbox? Geïnteresseerd? U kunt zich hier aanmelden.
.................
Wilt u mijn blog volgen op Bloglovin? Klik op de link Follow my blog with Bloglovin.
.................
Wilt u mijn blog volgen op Bloglovin? Klik op de link Follow my blog with Bloglovin.
