Lilian was dertien toen haar moeder plotseling opstapte en haar en haar zusje bij hun vader achterliet. Haar zusje Roos was negen. Lilian had nauwelijks nog contact met haar moeder, ze voelde zich steeds meer in de steek gelaten. De laatste acht jaar hebben ze elkaar zelfs niet meer gezien. Roos had altijd al een sterke band met haar moeder. Na haar vertrek ging ze regelmatig naar haar toe, ze maakten samen uitstapjes, ze was moeders lieveling.
Toen de moeder van Lilian en Roos overleed, bleek dat Lilian onterfd was en Roos als de enige erfgename was benoemd. Het bleek ook dat moeder tijdens haar leven Roos al wat geld had toegeschoven, wat Lilian een gevoel van onrechtvaardigheid gaf: 'Ik was verlaten, ze vergat mijn verjaardagen, ze belde ineens nooit meer op, terwijl ik niet minder haar kind ben dan Roos. Waarom wijst ze me alweer af?'
Ze eiste genoegdoening bij de verdeling van de erfenis. Ze wilde compensatie in de vorm van een gelijk deel. Ze meende het meest tekortgekomen te zijn en keek er anders tegenaan dan Roos, de oogappel. Dat Roos - om wat voor reden dan ook – niet alleen haar moeders lieveling was, maar ook al een voorschot op de erfenis had gekregen en na moeders overlijden meer zou krijgen dan zij, vormde een bron van groeiende ergernis. Ze vond dat Roos met haar rekening moest houden, want ‘Jij weet niet hoe dat voor mij voelt. Ma wist wel dat ik aan haar dacht en haar nodig had. Ze besloot ineens mij niet meer te bellen, ze verbrak elk contact zonder uitleg. Ik voelde me niet erkend.'
De moeder van Lilian en Roos wilde dus haar oogappeltje meer geven, iets extra’s tijdens haar leven en alles wat ze had na haar overlijden. Wat zij niet besefte was dat ze Roos daarmee tegelijkertijd iets afnam, namelijk de goede band met haar zus Lilian. Ze isoleerde haar ene dochter van de andere.
'Je had toch niets met Ma' zegt Roos, als Lilian haar wens over gelijke verdeling van de erfenis uitsprak. 'Waarom moet je nu ineens iets van haar hebben?'
'Ik voelde me altijd achtergesteld. En nu krijg jij - na voortdurend aandacht en geld van haar te hebben gekregen - ook nog een groot deel van haar erfenis. En de spullen. Ik mag zelfs mijn oude speelgoed niet meer hebben die in de oude dekenkist bij mij op de slaapkamer stond. Zelfs dat neemt zij mij af.'
Roos besloot op een zondagmiddag het huis van haar moeder leeg te ruimen. Op zolder vond ze de oude dekenkist met speelgoed van Lilian daarin. Roos stommelde de trap af met het gammele kist en keek ernaar. Die had moeder ooit gered van de vuilnisbak en helemaal opgeknapt en aan Lilian cadeau gegeven. Ze hebben samen bloemetjes daarop geschilderd en de naam van Lilian erin gegraveerd.
Terwijl ze door de verlaten woning van haar overleden moeder liep, kwamen er herinneringen boven. Ze vond een kast vol poppen en knuffelbeertjes die Ma bewaard had. Ook een la vol tekeningen van beide kinderen, want ze gooide er nooit iets van weg. Het was een schokkende confrontatie toen ze Ma's dagboek vond en ging lezen.
Onverwachts kwam een groot verdriet boven om wat er allemaal was en wat er allemaal niet was. Ma had genoten van haar 'lieve en gevoelige Roos' en Ma had spijt dat ze het contact met haar 'sterke en eigenwijze Lilian' had verbroken. Daar keek Roos van op, want alles kwam in een ander daglicht te staan.
Ze belde Lilian op en vroeg haar om langs te komen. Ze liet Lilian het dagboek zien. Lilian las over hoe het vroeger ging, wat er allemaal gebeurd was en waarom Ma het moeilijk had gevonden om het contact met haar te herstellen. De tranen schoten hen beide in de ogen. Ze vielen elkaar huilend in de armen. Het is het de zussen niet waard om elkaar voorgoed te verliezen door het testament van Ma uit te voeren. Roos vond dat ze niet meer rechten had dan haar zus Lilian.
Roos besluit om de legitieme portie aan Lilian uit te betalen en een aantal vrijgestelde jaarlijkse schenkingen aan Lilian te geven, zodat ze beide een gelijk deel van hun moeder krijgen. Het verdelen van deze erfenis ziet ze als het erkennen van het bestaan van Roos en als de zuurstof voor hun toekomst samen.
Lilian is Roos dankbaar omdat ze haar de kans gaf om het oude verdriet een plekje te geven en zich op deze wijze met haar overleden moeder te verzoenen.
.................
Heb je problemen in de afwikkeling van je nalatenschap? Kom je bijvoorbeeld met je broers en/of zussen er niet uit? Maak een afspraak via 06-26582695, dan kunnen wij het daarover hebben en de oplossingen vinden om conflicten en ruzies te voorkomen.
.................
Wil je mijn blog volgen op Bloglovin? Klik dan op deze link.
