Nog voordat corona haar vleugels ging uitslaan was het een gave om - in onwijs veel herrie en constante drukte om ons heen - onze zuivere normen, principes en standpunten te herkennen. Toen wisten velen onder ons niet hoe ze een haastig leven moesten inruilen voor zaken die er echt toe doen, bang om de ratrace uit te stappen.
Het was verleidelijk en makkelijk om onze toevlucht te nemen tot het negeren of vermijden van hetgeen belangrijk was, omdat dat onze dagelijkse stress en frustraties kon verlichten en wij een moeilijk gesprek - met bijvoorbeeld een lastige zus of nalatige vader - niet konden opbrengen. Wij waren moe van alles wat wij nog moesten.
Deze toevlucht tot negeren en vermijden van wat werkelijk belangrijk is in het leven, veroorzaakt een trauma. Vroeger of later krijgen wij spijt van onze daden, of beter gezegd van niets doen. Want zonder aandacht voor waar het om draait, zonder een gezonde communicatie met elkaar en zonder vertrouwen in mensen die dicht bij ons staan, komt ons leven tot stilstand. En dan is het vervolgens loodzwaar om de eerste stappen te zetten die naar verlichting leiden.
Het jaar 2020 was voor veel mensen een afschuwelijk jaar: overleden dierbaren, sociaal isolement, ziektes of depressies. Bijna iedereen heeft een eigen - soms hartverscheurend - verhaal te vertellen en heeft onder de buitengewoon ingrijpende veranderingen geleden.
Afgelopen maanden ontmoete ik een handje vol dappere mensen - mijn klanten - die allerlei alternatieven gingen verkennen of onderzoeken hoe ze hun leven kunnen beteren. Want ze hebben een dierbare plotseling verloren, zich vervolgens in familieruzies gemanovreerd en zijn daardoor de overtuiging gaan koesteren dat peace of mind het enige is wat zij nog willen.
De meest hardnekkige gedragsverandering vindt dus plaats wanneer het trauma diep geworteld is. Zeker als een dierbare overlijdt van wie wij geen waardig afscheid hebben kunnen nemen en met wie wij 'dat moeilijke gesprek' vermeden hebben dat ons leven na hun dood dragelijker kon maken.
Na een ingrijpend verlies gaat dus altijd iets stuk in ons. Dan gaat onze automatische zelf ineens veranderen. (Een mooie vaardigheid dat wij als mensen hiertoe in staat zijn.) We leren dan de authentieke versie van onszelf te zijn, waarmee we graag verder zouden willen leven. Door verlangen naar gezien en gehoord te worden, met respect behandeld te worden, te ontvangen wat wij allemaal verdienen, gaat de bel rinkelen. We willen met onze dierbaren een diepere verbinding aangaan, we willen iets voor ze betekenen. We willen niet dat de toekomst zich herhaalt, dat zij ervaren wat wij hebben ervaren. We willen een goede herinnering achterlaten en trauma's voorkomen. Per slot van rekening zijn we sociale wezens, en iets willen betekenen voor een ander zit gewoon in onze aard.
Maar dat vergt de wil om te leren, goede gewoonten aan te nemen en gezonde communicatie met elkaar te voeren. En dat vereist de toewijding om een betere versie van onszelf te willen worden en een 'goed voorbeeld' aan onze dierbaren na te laten. Voor alle generaties die komen gaan.
Ik zie mensen die dan een zaadje planten voor een betere toekomst. Gesloten deuren worden geopend, meer begrip voor elkaar wordt opgebracht, ruzies worden bijgelegd en een nieuwe lifestyle wordt toegelaten. Omdat de status quo onze groei en vooruitgang van onze naasten in de weg zit.
Misschien heb je zelf nog geen zaadje geplant en dat is prima. Want de beste tijd om een zaadje te planten is altijd op dit moment. Vergeet niet om het water te geven, zodat jij en de toekomstige generatie de vruchten ervan kunnen plukken.
Ga dan 'dat moeilijk gesprek' aan met je partner, je ouders, je zus of je broer om je peace of mind te creëren. Om uit te spreken wat je dwars zit en te realiseren waar je nu van droomt. Om het beste eruit te halen voor jezelf en de mensen van wie je houdt.
Deze actie vindt plaats als er vertrouwen is in mensen die wij lief hebben. En de beste manier om vertrouwen te creëren zijn kleine attenties die wij aan elkaar schenken, gecombineerd met een paar fijne gesprekken. Ik ben er van overtuigd dat je zal inzien dat er een onlosmakelijk verband is tussen de feitelijke aandacht voor elkaar en wat de toekomst in petto heeft.
Dan geven wij toekomst aan elkaar terug. Dan laten wij iets waardevols na. Aan elkaar. En alle tools die ik voor je ontwikkeld heb, zijn slechts de praktische invulling daarvan.
Heb je vertrouwen in je dierbaren, wil je peace of mind voor jezelf en hen creëren als je er niet meer bent en heb je mijn tools nodig? Dan kun je ze hier bestellen:
- stappenplan om je nalatenschap zonder stress af te wikkelen
- template om al je financiële en administratieve zaken in kaart te brengen
- template om je nalatenschap (en erfbelasting) te berekenen.
Nog iets… Als je geïnteresseerd bent in hoe het kwam dat ik deze tools heb ontwikkeld en waarom ik doe wat ik doe, is het het beste om een aantal artikelen over mij te lezen. Die vind je op mijn website.
Vorige week heb ik trouwens een artikel 'Aan de slag met erfenishygiëne' geschreven voor het vakblad The Optimist en mijn persoonlijk verhaal was gepubliceerd in het wekelijkse tijdschrift Vriendin, waarin ik samen met mijn kinderen vertel waarom vertrouwen in zichzelf en anderen de moeite waard is. Want vertrouwen is een werkwoord, het is niet vanzelfsprekend.
Wil je mijn blog volgen op Bloglovin? Klik op de link Follow my blog with Bloglovin.
