Postume erkenning

Lilian was dertien toen haar moeder plotseling opstapte en haar en haar zusje bij hun vader achterliet. Haar zusje Roos was negen. Lilian had nauwelijks nog contact met haar moeder, ze voelde zich steeds meer in de steek gelaten. De laatste acht jaar hebben ze elkaar zelfs niet meer gezien. Roos had altijd al een sterke band met haar moeder. Na haar vertrek ging ze regelmatig naar haar toe, ze maakten samen uitstapjes, ze was moeders lieveling. 

 

Toen de moeder van Lilian en Roos overleed, bleek dat Lilian onterfd was en Roos als de enige erfgename was benoemd. Het bleek ook dat moeder tijdens haar leven Roos al wat geld had toegeschoven, wat Lilian een gevoel van onrechtvaardigheid gaf: 'Ik was verlaten, ze vergat mijn verjaardagen, ze belde ineens nooit meer op, terwijl ik niet minder haar kind ben dan Roos. Waarom wijst ze me alweer af?' 

Servische man met de Nederlandse nationaliteit is in Hongkong overleden: welk erfrecht geldt?

Hij belt me in paniek, helemaal uit Servië. Alle signalen wijzen op een crisissituatie. Zijn verhaal is verwarrend en ik luister met extra aandacht door. Het duurt even voordat ik alle stukjes aan elkaar knoop: zijn broer woonde in Nederland, waar hij afstand deed van zijn Servische nationaliteit en werd genaturaliseerd; hij verhuisde vervolgens naar Hongkong voor werk, waar hij plotseling overleed, begin december 2020, op 33 jarige leeftijd.

'Naar zijn crematie gaan was ondenkbaar, omdat mijn vader en ik Corona kregen. En toen ik dacht dat het niet erger kon, overleed mijn vader in januari 2021, precies op mijn 30e verjaardag. Alles wat mij dierbaar was, werd mij ineens afgenomen, want mijn moeder heb ik al in 2020 aan kanker verloren. Het enige wat ik nog heb zijn mijn vrouw en mijn kinderen. Daar put ik mijn kracht uit. Anders was ik krankzinnig geworden.'

Ik krijg koude rillingen over mijn rug, langzamerhand beseffend hoe dramatisch deze situatie is. Ook juridisch en praktisch erg lastig. Hoe vertel ik deze jongeman dit, zonder grote ontsteltenis bij hem te veroorzaken?

Erfenis is soms een mysterie dat ontrafeld moet worden

Ze loopt verkrampt rond en weet zich geen raad. Dat de spanning haar letterlijk en figuurlijk naar de keel vliegt is een duidelijk teken dat zij haar grenzen heeft overschreden. Haar hoofd wordt ineens loodzwaar en haar handen beginnen ongecontroleerd te trillen. Ze ziet me kijken en zegt 'Dat komt door die rotziekte, Parkinson'. 

'Nooit is hij ziek geweest, mijn broer. Stond altijd voor me klaar. Een paar jaar terug kwam hij bij mij in de buurt wonen. Hij deed voor mij de boodschappen en kleine klusjes in huis. Ik mis hem elk moment van de dag.' Ze kijk neer op de foto's die op tafel liggen en pinkt een traantje weg.

De beste tijd om een zaadje te planten is nu

Nog voordat corona haar vleugels ging uitslaan was het een gave om - in onwijs veel herrie en constante drukte om ons heen - onze zuivere normen, principes en standpunten te herkennen. Toen wisten velen onder ons niet hoe ze een haastig leven moesten inruilen voor zaken die er echt toe doen, bang om de ratrace uit te stappen.

Het was verleidelijk en makkelijk om onze toevlucht te nemen tot het negeren of vermijden van hetgeen belangrijk was, omdat dat onze dagelijkse stress en frustraties kon verlichten en wij een moeilijk gesprek - met bijvoorbeeld een lastige zus of nalatige vader - niet konden opbrengen. Wij waren moe van alles wat wij nog moesten.